Posts in category: Bez kategorii

Wróciliśmy zmęczeni, ale bardzo zadowoleni…wycieczka była świetna. Mieliśmy kapitalną przewodniczkę, która mówiła bardzo ciekawie i naprawdę na najwyższym poziomie. I o historii wysp i o mitologii i o kościele ortodoksyjnym masa wiadomosci i świetne anegdoty.
Była szefową biura turystycznego w Grecji i jak powiedziała weszla nie do tego baru i spotkała tego faceta…zakochała się wyszła za mąż i od 8 lat mieszka na Rodos.

A nie zapowiadało się za ciekawie, bo choroba morska dopadła Jasia juz w autobusie…raczej związana z lekiem niż z kiwaniem, chociaż grecki kierowca wielkim autobusem jechał na zasadzie gaz hamulec. I kiwał autobusem jak statkiem podczas sztormu.

Symi to jedna z najciekawszych wysp archipelagu Dodekanezu 43 km od Rodos prom płynie 2 godziny. Jest tylko 5 km od wybrzeży Turcji. Zamieszkała jest od 3500 lat…To tutaj podobno Prometeusz lepił człowieka z gliny po tym jak wykradł bogom ogień. To tutaj syreny wabiły żeglarzy swoim śpiewem… A wyspa nazwę wzięła od jednej z Charyt nimf morskich.
Na Symi jest też jedno z najsłynniejszych słynących cudami sanktuariów Sw. Archanioła Michała
Imię Michał oznacza Któż jak Bóg! Św. Michał Archanioł z radością przyjął wszechpotężnego Boga jako swego Stwórcę i Pana. Stojąc na czele wszystkich dobrych aniołów, obwieścił chwałę Boga i całkowitą wierność Jemu w walce przeciw Lucyferowi i zbuntowanym aniołom (por. Ap 12,7-9).
Klasztor Panoramitis…

Ale wracamy na statek… Wielki tlum ludzi… mogliśmy obserwować spokojnych Szwedów i Niemców, żywiołowych Włochów, rozgadanych Greków, ciekawskich Polaków i podsmiewać się z manier Rosjan. Pancia z Moskwy na pokładzie, gdzie nie było miejsc i ludzie stali położyła torbę na ławce i była bardzo z siebie dumna, że nikt nie siedzi a jej torba siedzi. Jak wracaliśmy i Jasiu był zmęczony Tata szybko usadził ruska rodzinę na swoich miejscach i zrobiło się miejsce nie tylko dla nas…

Mijaliśmy wyspy i wysepki… większość to były wulkaniczne skały z pionowymi zboczami zatopione w lazurowej wodzie. Bezludne… przyciągały oczy jaskinie , pojedyncze drzewa, gołoborza wpadające do morza, zatoczki gdzie uderzające fale tworzyły sycząca pianę tak białą, że można uwierzyć, że Afrodyta urodziła się z morskiej piany.

W końcu wpłynęliśmy w zatoczki między wyspami i oczom ukazały się wille na stokach skał…kolorowe w stylu weneckim z trójkątnymi fasadami z okrągłym oknem… Wyspiarze wiedzą, że ich przodkowie mieszkają nadal z nimi i żeby bez skrępowania mogli ich odwiedzać, kiedy chcą mają specjalne niekrepujace okno…

Nasza przewodniczka perfekcyjnie panowała nad polską grupa. Jako jedyni mieliśmy małe odbiorniki ze słuchawką…przez którą płynęły opowieści… Zaprowadziła nas na starówkę…wszyscy witali Agnieske…w sklepiku z ziołami Grek całkiem dobrze opowiadał głupoty po polsku i panowie dostali po paczuszce Sextea gratis… Na koniec pokazał poduchę tych ziół Duża problem no problem:))) Potem wylądowaliśmy w starym kościółku ortodoksyjnym. Pani nam opowiedziała czym różni się katolicyzm od ortodoksyjnego kościoła greckiego… Bardzo ciekawe… Historia schizmy… muszę o tym poczytać. Papież nie uratował Konstantynopola. Grecja wraz z całym Bizancjum na setki lat wpadła w ręce Turków. Symijczycy słyneli z budowy statków i załatwili sobie dzięki temu bardzo korzystne warunki autonomii. O co Grecy do dziś mają pretensję. Symi kwitlo… aż do czasu kiedy siła ludzkich rąk poruszająca wiosła została zastąpiona silnikiem parowym. Zobaczyliśmy brodatego księdza, który się do nas uśmiechnął. I kościół obrośnięty kwitnącymi oleandrami… Super. Potem sklep z naturalnymi gąbkami. Po drodze minęliśmy pomnik małego polawiacza gabek Michaela, z prętem którym odrywa się podczas nurkowania gąbki od podłoża. Dowiedzieliśmy się, że te gąbki z najgłębszych skał mogą służyć całe życie i nigdy nie staną się siedliskiem bakterii tak jak gąbki syntetyczne. W pięć minut staliśmy się ekspertami od gąbek kremów z oliwek i mydeł…

I czas wolny. Ponieważ wyspa jest daleko w tawernach i knajpkach owoce morza pochodzą z własnych połowów. Jest to najbardziej tradycyjna grecka kuchnia. Poszliśmy do knajpki polecanej przez przewodniczkę i zamowilismy talerz z owocami morza. Małe krewetki występujące tylko wokół wyspy Symi…grillowana ośmiornice sardynki na głębokim oleju, kalmary, duże krewetki większe od naszych raków…wszystko było pyszne. Piliśmy ziołowe wino …na deser pyszne czerwone…
Podobno Symi to greckie Saint Tropez. Przyjeżdża tu cały świat.A Pani przewodnik tydzień temu widziała w jednej z knajpek Erica Claptona.

Po pysznym obiedzie zaliczyliśmy sklep z gąbkami… Lody…i prawie w ostatniej chwili dotarliśmy na pokład.
Do klasztoru Archanioła płynie się na drugi koniec wyspy ok 40 minut.
Sam kościółek jest malutki – obraz Archanioła ubrany jest w srebrna szatę… Twarz jak na starej ikonie…mroczna, tajemnicza i czarne wielkie oczy spoglądają prosto w serce…
Nie potrafilismy ukryć wzruszenia… Michał… Któż jak Bóg!!! Wyciąga prawą rękę okutą w srebrną zbroję… Rękę, do której można było dotknąć przez szybę…a drugą ma wzniesioną w górę…jakby przekazywał prośbę duszy bezpośrednio samemu Stwórcy.
Archanioł słyszał naszą prośbę…Jedną ręką dotykałem Jego ręki… A drugą trzymałem Jasia…
Wiesz o co Ciebie prosimy…
Zapaliliśmy świeczki przy wyjściu z sanktuarium. Pani Przewodnik opowiedziała nam o ostatnim cudzie jakim żyła cała Grecja niedawno…Podczas noworocznych fajerwerków ktoś wystrzelił na wiwat z pistoletu. Spadający nabój trafił w 7 letnia dziewczynkę. Umierała. Ojciec z Aten przyjechał promami modlić się do sanktuarium. I stał się cud… Dziewczynka przeżyła.
Wyszliśmy z Mamą zapłakani od Archanioła Michała…ma zlecenie z Polski na cud…
Bardzo go prosiliśmy o pomoc….

Zwiedziliśmy już prawie biegiem dwa przyklasztorne muzea. Jedno ze zbiorem kapitalnych starych ikon.
I już trzeba było biec na statek.
Na pokładzie w drodze powrotnej wszyscy spali. W Rodos port otoczony jest murami starego fortu. Bardzo malowniczy widok…autobus…kolacja…i w drodze do pokoju jeszcze jedna atrakcja… koncert ludowego greckiego zespołu i oryginalne greckie tańce… Ale już nie mieliśmy siły, żeby zostać. Mama nie dała się namówić na zatańczenie Zorby… A Jasiu już ciągnął… Do pokoju… Zmęczony ale uśmiechnięty.
Znów był bardzo dzielny… Dał radę z zakrytym okiem i chwiejnym krokiem.

Wczoraj kąpiel w morzu… spacer wzdłuż brzegu…jest super.
Dzisiaj czekamy na busa który zabiera nas do portu na prom i na wycieczke na wyspę Symi.

Jasiek sam cyknął parę fotek, których nie powstydził by się profesjonalista. Sami zobaczcie!

Sobota za nami. Jest pięknie. Nie robimy nic. Janek zaliczył rzekę w Aqua parku. Ale woda w basenach strasznie zimna… nie tak miało byc:))). W morzu cieplejsza dlatego w niedziele atakujemy plażę nad morzem. Byliśmy jest mała ale piękna.. Ruszyła liga tysiąca. Wygrała Mama o włos przed Jasiem…A Tato chyba za szybko pil drinki, bo brawurowo licytowal, a potem mówił brzydkie słowa.
I wyzywal resztę zawodników od oszustów.

Dzień zaczął.sie smiesznie…Bo z.lazienki wyszedl Tata z białą buzią w piance do golenia i zapytał Mamy: skarbeczku gdzie jest moja maszynka do golenia? Okazało się że perfekcyjna pani domu zapomniała Taty maszynki…
Mieliśmy spotkanie z rezydentem TUI na temat wycieczek. Skłaniamy się do wynajęcia samochodu i odwiedzenia ciekawych miejsc w swoim tempie. Kusi nas wycieczka morska na wyspę… Zobaczymy…
Odpoczywamy…

Jechaliśmy od drugiej w nocy. Odprawa…emocje na lotnisku. Potem komunikat, że awaria silnika wezwano ekipę mechaników i usterkę usunięto. Boeing 737 startował o szóstej rano wypełniony pasażerami na full. Zatrzeszczal jak startował…zamachał skrzydłami i ciężko wzbił się w górę. Ale doleciał. O1100 byliśmy na lotnisku w Rodos. Podróż w latającej puszce sardynek wymęczyła nas. Tym bardziej, że Tata nie jest sardynka. Autobus rozwoził pasażerów po kolejnych ośrodkach mijając wiele biednych miejscowości i opuszczonych hoteli… Na ich tle Mikri Poli jest jak luksusowa wyspa na wyspie. Ośrodek zbudowany jest w malej zatoczce, która wygląda jak pół krateru starego wulkanu zatopionego w morzu. Baseny zjeżdżalnie leżaki bary restauracje dyskoteki i miedzynarodowy rozbawiony tłum. Bezchmurne niebo słońce z air condition… Chlodna bryza znad morza sprawia, że nie czuje się upału. Właśnie siedzimy na tarasie naszego apartamentu…saczymy Metaxę…i słuchamy koncertu świerszczy. Janek szykuje się duchowo do wzięcia ONC. Dwie godziny po jedzeniu. Przed chwilą była zupełną cisza. Nagle koncert zaczął solista i za chwilę dołączyło się do niego tysiąc członków orkiestry. Koncert tak jak się nagle zaczął tak samo nagle się skończył. Niesamowite. Znów tylko cisza dzwoni nam w uszach. Jeden komar szukał szczescia na moim uchu. Pac. Plus z daleka wesołe rytmy z dyskoteki.
Po pysznym obiedzie telefon z Polski. Mam waszego pieska. Dodzi zwiała Babci. Na szczęście nasz najlepszy sąsiad na świecie Grzesiu był w pobliżu. Odebrał uciekinierkę. Babcię ograć to dla Dodżi pestka. Będzie więcej takich telefonów niestety.

Są takie dni kiedy jest ciężko. Jasiek ma gorszy dzień, wszyscy zamartwiamy się czy wszystko jest ok lub okazuje się że znów ktoś nie zapisał nas na rezonans i trzeba coś wyjaśniać.

Ale są też takie dni jak dzisiaj. Zbiórka dla Jasia została zakończona z wynikiem 100%. Znów pomogliście nam zebrać kwotę potrzebną na leczenie Jasia. Ponad 131 tysięcy złotych uzbierało się z 2 tysięcy wpłat o różnych kwotach. Ostatnią, ogromną wpłatę o wysokości 50 tysięcy przekazali rodzice Marysi. Jeszcze nie tak dawno to oni zbierali pieniądze, teraz jednak konieczne jest przerwanie leczenia Marysi. W tej trudnej dla nich sytuacji postanowili pomoc innym, tym których walka nadal trwa.

Chwilę później dostajemy maila od Ministerstwa Dobrego Mydła. Wszystkie mydła-cegiełki się sprzedały, na konto fundacji poszedł kolejny przelew na leczenie Jaśka.

Dzisiaj jest dzień pełen wdzięczności i wzruszenia.

Dziękujemy

Rezonans wypadł dobrze !!!!!!!!!!!!!!
Jeszcze nie wiemy dokładnie, czekamy jeszcze na dokładny opis, ale już nasza kochana Pani Doktor Drogosiewicz nam powiedziała, że obejrzała własnymi oczami i na pewno nie jest gorzej – a według Niej jest lepiej- o ile lepiej dowiemy się jutro….
Jak kamień spada z serca to łzy same płyną z oczu…
Janek podsłuchiwał rozmowę i uśmiech od ucha do ucha a za chwilę zniknął w uściskach Mamy.
A był bardzo dzielny wczoraj. Przyfrunęliśmy na lotnisko o 22:00 i już za chwilę siedzieliśmy przy pysznej kolacji przyrządzonej własnoręcznie przez starszego brata Michała. Od rana walka – badania krwi- wyniki super- ale po sprawdzeniu dokumentów – potwierdziło się, że nie jesteśmy na liście. Zabukujcie się w hotelu i czekajcie na telefon… może to potrwa nawet tydzień…

Życzliwość i pomoc jaka nas otacza w Centrum Zdrowia Dziecka jest trudna do opisania. Lekarze, nasza wspaniała Dr Monika Kuriata, ucieszyła się na widok Jasia. Rok temu zaczynaliśmy własnie chemię i naświetlania i byliśmy pod opieką Dr Moniki. Badania krwi robimy w podziemiach na dziennym oddziale, tam z kolei jesteśmy pod skrzydłami Pani Dr Marzeny Domańskiej i wspaniałego zespołu pielęgniarek. Mniejsze dzieci mówią do nich per Ciociu. Jasiu bardzo je lubi, zawsze wychodzi z zabiegowego z uśmiechem na twarzy. Ostatnio mierzył się z pielęgniarką kto jest wyższy, do mierzenia siostra musiała ściągnąć buty, ale wyszło na to że od ostatniego spotkania Jasiek przerósł siostrę:)))
Poszliśmy z Jasiem do rezonansu, popłakać i poprosić o termin… czekamy, czekamy…aż pojawi się doktor, ale się nie pojawił. Za to z całego szpitala zaczęły zjeżdżać małe łóżeczka a w nich kilkuletni mali wojownicy na rezonans ze znieczuleniem. Pani anestezjolog zapraszała do gabinety, maluchy bały się, płakały, jedne wjeżdżały a inne już po badaniu wybudzały ze znieczulenia. Obok dzieci Mamy trzymające małe rączki, jedna wielka taśma. Po dłuższej chwili dotarło do nas, że wcinanie się w taką kolejkę jest nie fair… trudno tydzień to tydzień, idziemy do hotelu…
OK – nie ma miejsc w hotelu… moooożeeee… ale dopiero o 14:00 będziemy wiedzieć… Poszliśmy do hotelowej restauracji na pierogi… Pani z hotelu o 14:00 – mam dla was pokój!!! Chyba widziała, że w tym upale ledwo zipiemy a sytuacja z rezonansem niestety się zdarza…
W pokoju – obaj padliśmy… i po 15:00 telefon- miły pan technik z rezonansu- za ile możecie być? Za 10 minut!!! Nasze dobre anioły chyba zadziałały:))) Dziękujemy !!!
Biegiem do zabiegowego a teren Centrum Zdrowia Dziecka obszar o powierzchni kilku boisk piłkarskich, po drodze trzeba było jeszcze wkłuć igłę do portu żeby można było podać kontrast – i biegiem do rezonansu… Kłopot był z wypisaniem zgody, bo Tata zapomniał okularów… ale jakoś dał radę- w odpięciu łańcuszka z krzyżykiem też musiały pomagać oczy Pana Technika:)
I Janek sam zniknął za żelaznymi drzwiami – dał radę… A przecież poprzednio wcale nie było łatwo…
Potem na górę VII piętro, po zlecenie na wykłucie igły. Tam wpadliśmy na Tatę Wiktora i odwiedziliśmy naszego małego Przyjaciela. Po ostatnich przejściach bladziutki – w trakcie nowej bomby chemicznej- walczy, ale na nasz widok na bladej buźce pojawił się uśmiech… Wiktor jesteśmy z Tobą !!!
Kochani proszę wszystkich pomódlcie się za Niego i jego wspaniałych Rodziców. Potrzebują tego bardzo.

W tym czasie Mama już kupiła bilety na pociąg 18:50

Na Dworcu Centralnym byliśmy o 18:10 – Janek wchłonął McDonalda i już biegliśmy na pociąg…niestety w środku było jak w saunie.
Ale za to jechaliśmy z profesorem językoznawstwa z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Opowieści o wyprawach po całym świecie skróciły podróż. Profesor kończy książkę o Bronisławie Piłsudskim – podróżniku etnografie- językoznawcy- opowiadał o Sachalinie, gdzie Bronisław był zesłany – w Japonii gdzie opisał społeczność ludu Ajnów – ożenił się z córką wodza – która urodziła mu syna i córkę. Ajnowie zamieszkiwali Sachalin i Hokkaido przed Japończykami… opowieść niesamowita… wspaniała podróż w saunie dzięki Profesorowi:)

Od rana oczekiwanie na wynik…
I w końcu dobra wiadomość 🙂)) !!!
Dziękujemy za to, że czekaliście z nami 🙂

EDIT: Jeszcze przed chwilą mieliśmy telefon o Dr Drogosiewicz, że zdjęcia oglądał zespół specjalistów- i wszyscy potwierdzają- jest poprawa !!!

Dzięki Bogu!!!

Na zdjęciach zachód słońca z samolotu i Warszawa

Wiecie co ma się bez przyjaciół? Nic. I nie ma co ukrywać, zacytować trzeba klasyka – bez przyjaciół “Nie będzie niczego”. Nasi przyjaciele specjalnie dla Jaśka zrobili mydełko które można od dzisiaj kupić w sklepie. Mydełko czysto obłędne, bo bananowe, ale takiego dojrzałego, pysznego banana jedzonego na plaży w pełnym słońcu. Takiego banana obieranego przez mamę i pakowanego prosto do papy, żeby się piasek nie dostał do jedzenia. Jedzonego naprędce, żeby zaraz można było z powrotem rzucić się biegiem do morza. Dokładnie taki zapach jaki kojarzy nam się z wakacjami nad morzem, które w dzieciństwie spędzaliśmy razem z Anią i Ulą. Teraz Ani i Ula już są poważnymi businesswoman, które stworzyły Ministerstwo Dobrego Mydła. Ministerstwo nie zostawia swoich obywateli w potrzebie i specjalnie dla Jaska stworzyło mydło bananowe – cegiełkę, z którego cały dochód będzie przekazany na wszystkie najpilniejsze potrzeby Janka- od jego leczenia i rehabilitacji poprzez najprostsze codzienne potrzeby na swojej stronie.

Jeśli chcielibyście nabyć pachnącą cegiełkę to możecie zrobić to o tutaj:

https://www.ministerstwodobregomydla.pl/mydlo-banan

Tymczasem pytacie co u Jaśka.

Całą onko-rodziną walczymy o nasze dzieci. Jesteśmy obecni na różnych forach internetowych, wspieramy się, dzielimy informacjami podajemy linki do artykułów naukowych. Wszyscy modlimy się, żeby pojawił się wreszcie przełom w leczeniu guzów mózgu u dzieci.
Dziś otwieram komputer i na amerykańskim forum artykuł o Ojcu – lekarzu naukowcu z Australii, który walczy o życie swojej 4 letniej córeczki.

https://www.dailytelegraph.com.au/news/nsw/dads-makes-breakthrough-in-brain-cancer-research-for-dying-daughter/news-story/e69b879399fc2154f437ca0e3a80d488?fbclid=IwAR1RgAMNd8wuwjrVBqpfnpj19_-OlxxqQ7LmZ3KAHIfFVWM00tgQDbHVB_Y

W załączonym artykule opisany jest mechanizm ataku na guza, dokładnie takiego samego jak ma Janek, z tą samą mutacją PI3K w zasadzie bardzo podobną metodą, którą obecnie stosujemy. Zablokować ścieżkę karmienia guza.
Właśnie tak ma działać sirolimus- lek, który bierzemy od miesiąca. Plus ONC201. Atak z dwóch stron.

Dzisiaj tez powinien odbyć się pierwszy rezonans od zakończenia reradiacji. O ile uda nam się go zrobić, bo okazało się, że w ferworze walki, ktoś nie dopełnił formalności i nie ma nas na liście.  I to pomimo, że mamy skierowanie na wszystkie potrzebne badania krwi. No trudno, nie odpuszczamy i jedziemy w ciemno. A właściwie lecimy, ponieważ nie było już wolnych biletów na pociąg. Na szczęście na samolot jeszcze były.

Janek czuje się znakomicie. Po rezonansie może wreszcie gdzieś ruszymy się z domu- chociaż nasz dom z psami, kocicą, kwitnącym ogrodem, superszybkim internetem to miejsce, z którego Jasiu nie bardzo ma ochotę się ruszać. Szczerze mówiąc w żadnym hotelu na świecie nie będzie lepiej i nikt nie gotuje smaczniej i tylko tego na co Jasiu ma ochotę – jak Mama.
Parę domów dalej mieszka Franek i jego Mama, która również jest artystką kuchni na dodatek azjatyckiej. Wczoraj rodziny spotkały w gronie Przyjaciół. Tata Franka Hock przywiózł z Malezji przyprawy zerwane prosto z ogródka żony kucharza- świeże liście curry, trawa cytrynowa… wspaniały smak… chłopaki się zajadały. Były dokładki:)

Jest piękna pogoda. Ptaki śpiewają za oknem, kwitną winogrona. Małe zielone kuleczki pękają i zamieniają się w malutkie kwiaty wydzielając intensywny zapach przyciągający wszystkie pszczoły z okolicy. Ogród pełen jest bzyczenia zapracowanych owadów. Leniwa czerwcowa niedziela.

Każda chwila to wielki skarb.

Rówieśnicy Jaśka niedługo zaczynają kolejne wakacje. Chcielibyśmy, żeby Jasiek zaznał tej bananowej beztroski, którą my pamiętamy z tego czasu.

Kochani! Jakiś czas temu nasz tata został poproszony o napisanie artykułu o Jaśkowej walce dla Głosu Pacjenta Onkologicznego. Najnowszy numer już się pojawił i jest dostępny pod niniejszym linkiem:

https://www.pkopo.pl/files/GPO_2_19_online.pdf?fbclid=IwAR2WeJGplgz-mVc3jf7dwYVsndYfCtCQyxBQMHPzNV90EhvrS6Goj8qu-rI

W numerze jest też m.in. świetny artykuł o radioterapii naszej ulubionej Dr Marzanny Chojnackiej i wiele ciekawych informacji autorstwa wybitnych polskich specjalistów.

Serdecznie zapraszamy do lektury!

Wczoraj była piękna letnia pogoda. Po południu jak żar przestał już lać się z nieba, rodzice zapakowali całe towarzystwo i pojechali na dłuuuugi spacer. Byli w miejscu niezwykłym- Pałac w Zatoniu – 10 km od Zielonej Góry – był świadkiem wizyt znaczących postaci dziewiętnastowiecznej Europy: przyrodnika i podróżnika, twórcy geografii fizycznej Alexandra von Humboldta, kompozytorów Franciszka Liszta i Ryszarda Wagnera, pisarza Viktora Hugo, cara Rosji Mikołaja I, króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV, czy angielskiego generała Artura Wellingtona, który pokonał Napoleona pod Waterloo. No to dziś po alejkach maszerował Jasiu:) nasz najważniejszy bohater.

Przepiękna rezydencja została spalona przez Armię Czerwoną już po wojnie. Jakimś cudem ostał się kartusz herbowy Talleyrandów- bo pałac należał do księżny Doroty de Talleyrand-Périgord -partnerki życia najsłynniejszego Talleyranda Charlesa…ministra Napoleona i architekta porządku Europy uzgodnionego podczas Kongresu Wiedeńskiego. Chodząc po pięknych pustych salach zastanawiamy się- po co to było podpalać???
Księżna Dorota była piękna… zobaczcie portret.

Zachował się park i ruiny… ogromne drzewa – śpiew ptaków, błękitne niebo… ktoś odnawia alejki- odkopuje fontanny… Pojechaliśmy tam z psami… i wszystko było dobrze – dotarliśmy do oddalonego od Pałacu sztucznego wzgórza z jaskinią… ale kiedy zaszło słońce – nastąpił atak meszek i komarów. Niestety Jasiu miał krótkie spodnie i salwował się ucieczką:)
Psy szczęśliwe. Janek trochę mniej. Parę kilometrów w nogach